 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Бацька мой у год галодны
Каласкі зьбіраў на полі.
Так цяпер зьбіраю словы
Мовы любай, мовы роднай.
Беспадстаўныя папрокі:
Быццам мы не галадалі,
Быццам нам жывецца лёгка –
Поле нават не аралі...
Так скажу: ару я мову.
I бывае, ў непагоду
Стынуць вусны, мёрзнуць словы,
Я з хатолкай – год галодны.
I ад хутара да вёскі
Мову родную жабрую,
За вясьнянкі праўлю косы,
За былінкі ладжу збрую.
I ад хутара да вёскі,
І ад Пінска аж пад Шклоў
Кос палескіх пагалоскі
Зь непаўторным звонкім «о».
Ажываю, калі вырай
Пад нябёсамі курлыча,
Гэта ён радзіму кліча:
Кры-чаў, Кры-чаў, Кры-чаў, Кры-чаў...
Ажываю, калі сосны
Каля Рэчыцы сьпяваюць
Быццам маёй маці кросны
Чаўнаком прашылі памяць.
Ажываю... Ажывае
На Палесьсі тура ўздых,
Там цячэ вада жывая –
Мова прашчураў маіх.
Піць яе – не наталіцца
Пад пуцінай млечнай:
Лета – золак – шчамяліца...
Маці – мова – вечнасьць...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
